ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ.

Σημερα στη Γερμανια γιορταζουν την 66η επετειο απο την ημερα της αποτυχημενης αποπειρας δολοφονιας του Χιτλερ απο τον φον Σταουφενμπεργκ, γνωστη και ως "επιχειρηση Βαλκυρια". Σημερα ο πανταχου ελληνισμος θρηνει για την 36η επετειο απο την καταληψη του βορειου τμηματος της Κυπρου. Σημερα ο τουρκικος λαος πανηγυριζει. 30 χρονια μετα την αποτυχημενη προσπαθεια του φον Σταουφενμπεργκ να σταματησει τον Γερμανο Αττιλα, ο ελληνισμος βιωσε την δικη του αποτυχημενη προσπαθεια να τα βγαλει περα εναντι του Τουρκου Αττιλα.

Δεν θελω να μακρυγορησω, ουτε να επαναλαμβανομαι, γινομενος ετσι πληκτικος. Οτι εχω πει για το θεμα, ειναι καταγεγραμμενο στο ιστολογιο (βλ. καταχωρηση 20/072008 εντ.: http://notis-o-talas.blogspot.com/2008/07/blog-post_20.html). Λυπαμαι. Λυπαμαι για τα λαθη που μπορουσαν να ειχαν αποφευχθει. Λυπαμαι για τις ενεργειες των δηθεν μεγαλων και ισχυρων. Λυπαμαι για τις ζωες που χαθηκαν αδικα.

Αυτο που εγω πιστευω ειναι, οτι πριν την εισβολης της 20ης Ιουλιου η Κυπρος ηταν ενα νησι ελληνικου χαρακτηρα με μια τουρκικη μειονοτητα. Σε αρκετες περιπτωσεις οι Τουρκοκυπριοι συμβιωναν αρμονικα με τους Ελληνοκυπριους. Καποιες εντασεις υπηρξαν κατα τις δεκαετιες του '60 και '70 μεταξυ των δυο κοινοτητων, εντασεις που σε πολλες περιπτωσεις κατεληγαν σε αιματηρα επεισοδια. Επροκειτο ομως για καταστασεις, οι οποιες θα ξεπερνιονταν απο μονες τους, οταν οι δυο κοινοτητες ησαν ετοιμες να αποβαλλουν τα εχθρικα/ παρακρατικα στοιχεια απο μεσα τους. Δεν προλαβαν ομως.

Πολλοι ευθυνονται για τι αποτελεσμα της 20ης Ιουλιου 1974. Πρωτ' απ' ολα οι ιδιοι οι Ελληνοκυπριοι και οι Τουρκοκυπριοι, που παρασυρθηκαν και επεσαν σε παγιδες που τους εστησαν. Εν συνεχεια οι ενεργειες των Ελληνων πολιτικων. Βεβαιως και δεν ειμαστε ακομη σε θεση να γνωριζουμε τι ακριβως παιχτηκε τις δεκαετιες του '50 μεχρι και του '70, αλλα, η σταση του Κ. Καραμανλη τοσο την δεκαετια του 1950, ενω ο ομολογος του Μακαριος πρεσβευε την Ενωση με την Ελλαδα - και ειχε καθε δικαιωμα για αυτο, αφου, οπως αναφερθηκε, η Κυπρος ηταν στην πλειοψηφια της ελληνοφωνο νησι - οσο και μετα την πτωση της χουντας, οταν επεστρεψε με δαφνες απο την αυτοεξορια του, αποκαλουμενος "εθναρχης", ειναι τουλαχιστον περιεργη. Στην μεν πρωτη περιπτωση, οι διαπραγματευσεις οδηγησαν στην Συμφωνια Ζυριχης/Λονδινου του 1959, συμφωνα με την οποια η Βρετανια διατηρει το δικαιωμα της κηδεμονιας ενω και η Τουρκια, λογω της παρουσας τουρκοφωνων πλυθυσμων στο νησι, οριζεται συνεγγυητης και συνκηδεμονας. Εναν χρονο αργοτερα, στις 16.08.1960, η Κυπρος γινεται ανεξαρτητο κρατος. Ετσι φαινεται λοιπον, οτι η παλαι ποτε βρετανικη αυτοκρατορια θεσπισε τις πηλινες και ευθραυστες βασεις κατ' αυτον τον τροπον, οι οποιες σπαζοντας 14 χρονια μετα, επεφεραν το γνωστο αποτελεσμα. Ο Καραμανλης αποδεχτηκε τοτε την συνκηδεμονια, ενω μετα την εισβολη του Αττιλα, δεν αντεδρασε καν. Η υπαρχουσα ΕΛΔΥΚ δεν μπορεσε να κανει πολλα πραγματα, ενω απο τα ελληνικα υποβρυχια που βρισκονταν μεταξυ Κυπρου και Τουρκιας και μπορουσαν να αντιμετωπισουν τον κινδυνο, δεν βρεθηκε ουτε ενας αξιωματικος που να εχει τα κοτσια να ρισκαρει τα γαλονια του, να παρακουσει διαταγες και να πατησει τα κουμπια εκτοξευσης τορπιλων. Τα ιδια συνεβησαν και λιγο πριν την πτωση της δικτατοριας του Ιωαννιδη. Αλλη περιεργη συνιστωσα αυτη με την πολιτικη της χουντας των Συνταγματαρχων στην Κυπρο και την Τουρκια.

Η Τουρκια, που με αστεια δικαιολογια προχωρησε στην εισβολη και καταληψη του βορειου τμηματος της Κυπρου. Φοβηθηκε για την μοιρα των Τουρκοκυπριων. Μα, οπως αναφερθηκε παραπανω, οι αιματηρες εντασεις ειχαν σχεδον φθινει εκεινη την εποχη. Αλλα και να μην γινοταν αυτο αμεσα, θα ομαλοποιουνταν η κατασταση χωρις ξενες παρεμβασεις. Αλλωστε απο το 1963 ειχαν θεσπιστει τα 13 σημεια απο τον Μακαριο που προεβλεπαν ενεργη συμμετοχη του τουρκοκυπριακου στοιχειου στην πολιτικη και οικονομικη ζωη του νησιου. Ο δε αντιπροεδρος ηταν Τουρκοκυπριος. Ακομη, που ησαν οι Τουρκοκυπριοι, που τοσο πολυ αγαπανε το νησι τους, οταν οι Ελληνοκυπριοι πολεμουσαν μεταξυ 1950 και 1959 εναντια στον Αγγλο αποικιοκρατη; Γιατι δεν ειναι γνωστα ονοματα Τουρκοκυπριων αγωνιστων; Μηπως επειδη δεν υπηρξαν καν τετοιοι; Οσο για το πραξικοπημα της ΕΟΚΑ Β' αυτο εληξε ετσι ακριβως οπως αρχισε. 5 μερες πριν την εισβολη και στεφθηκε απο παταγωδη αποτυχια. Οι επιτελεις του τουρκικου στρατου ειχαν πεντε ολοκληρες μερες στην διαθεση τους να ανακαλεσουν την επιθεση, αφου ειδαν οτι δεν υπηρχε κινδυνος για τους Τουρκοκυπριους. Εφοσον ομως πεντε μερες μετα το αποτυχημενο πραξικοπημα του Γριβα επιτεθησαν, σημαινει οτι δεν ειχαν καμια δικαιολογια. Μονο προφαση για να καταλαβουν το νησι. Στις 20 Ιουλιου του 1974 οι Τουρκοι πραγματοποιησαν το πρωτο μερος αυτου που στο μελλον θα ονομαστει "προληπτικος πολεμος". Παρομοια τακτικη ακολουθησαν και οι Η.Π.Α. δεκαετιες αργοτερα για να δικαιολογησουν τις επιθεσεις σε Βαλκανια, Ιρακ και Αφγανισταν. Ο τουρκικος στρατος προχωρησε στην καταληψη της βορειου Κυπρου βασει σχεδιου οργανωμενου.

Παρεπιπτοντως, που ησαν οι Η.Π.Α., η Βρετανια, τα Ηνωμενα Εθνη, το ΝΑΤΟ, οταν στις 20 Ιουλιου 1974 η Τουρκια αποβιβαζε τον στρατο της στην Κυπρο; Γιατι η διεθνης κοινοτητα καθησε και συνεχιζει να καθεται απραγη; Η τουρκικη αποβαση συνεχιστηκε και μετα τις 14 Αυγουστου. Γιατι δεν εκανε κανενας απο τους διεθνεις οργανισμους κατι; Το οτι η βορεια Κυπρος ειναι κατεχομενο εδαφος και δεν αναγνωριζεται ως κρατος απο κανεναν, πλην φυσικα της ιδιας της Τουρκιας, ειναι λιγο "δωρον αδωρον". Οπως επισης η δολοφονιες των Τασου Ισαακ και Σολωμου Σολωμου το καλοκαιρι του 1996 στην πρασινη γραμμη. Θα ειχαν αποφευχθει, εαν οι διεθνεις οργανισμοι αντιδρουσαν εγκαιρως. Οι δολοφονοι των δυο παιδιων θα ειχαν συλληφθει και τιμωρηθει. Τουναντιον δεν συνεβει τιποτε απο αυτα. Ετσι βρηκαν καποιοι στα κατεχομενα την ευκαιρια να τους φυγαδευσουν και τωρα οι δολοφονοι αυτοι θεωρουνται εθνικοι ηρωες στην Τουρκια.

Προσωπικα αμφιβαλλω αν θα δωθει λυση στο θεμα της Κυπρου, με την τροπη που εχουν παρει τα πραγματα. Ναι μεν ειναι εδω και λιγα χρονια ομαλη η κατασταση στο νησι. Καποιοι απο την γενια του 1974 και μετα, μολονοτι δεν γνωρισαν στην πραξη την συμβιωση του ελληνοκυπριακου και τουρκοκυπριακου στοιχειου, οπως οι γονεις και οι παππουδες τους, εχουν την διαθεση να γνωρισουν αλληλους. Αλλοι παλι, κυριως απο την ελληνοκυπριακη πλευρα, δεν το επιθυμουν. Ειναι ευχαριστημενοι με αυτα που εχουν ηδη.

Και υπαρχουν και καποιοι, οπως εγω, που πιστευουν οτι πρεπει να γινουν προσπαθειες να προσεγγισει η νεα γενια Ελληνοκυπριων και Ελληνων τους Τουρκους και Τουρκοκυπριους. Η γενια, η οποια δεν γνωρισε τον πολεμο και μακαρι να μην τον ζησει ποτε. Ωστοσο αυτη η γενια δεν πρεπει να ξεχασει. Το συνθημα μετα την κατοχη του βορειου τμηματος ηταν αυτο. Δεν ξεχνω. Δεν θελω και δεν πρεπει να ξεχασω. Πρεπει να θυμαμαι τι εγινε και γιατι και πως.