(ΜΗΠΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ) ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ;

Οταν εχεις νιωσει την αδικια στο πετσι σου, τοσο που να αισθανεσαι σαν ζωο σημαδεμενο με καυτο σιδερο, τοτε εχεις καθε δικαιωμα να αμφιβαλλεις αν υπαρχει δικαιοσυνη. Ωσπου ερχεται μια ειδηση, οπως αυτη της περασμενης εβδομαδας, και σκεφτεσαι οτι η δικαιοσυνη, δεν πρεπει να ειναι θεοτυφλη, οπως λενε.

Ο Ταλας ετρεφε καποια συμπαθεια για τον Ρομαν Πολανσκυ, σκηνοθετη με αρκετες ενδιαφερουσες ταινιες στο ενεργητικο του, οπως "ο χορος των βρυκολακων", "το μωρο της Ροζμαρυ", "οι Πειρατες", "ο Πιανιστας" κ.α. Ο ανθρωπος εχασε την μητερα του στα ναζιστικα στρατοπεδα συγκεντρωσης - στα οποια, μικρο παιδι - περασε καμποσα χρονια. Πολυ αργοτερα, το 1969, μια ομαδα παραφρονων εισεβαλλε στο σπιτι του στο Χολλυγουντ εν απουσια του και δολοφονησε την εγκυο γυναικα του Σαρον Τειτ. Αυτα τα πραγματα δεν ειναι λιγα, ειναι βιωματα και μενουν χαραγμενα για παντα στην ψυχη. Ισως και να επαιξαν καταλυτικο ρολο για κατι που συνεβει λιγα χρονια αργοτερα στη ζωη του σκηνοθετη:

Το 1973, ο Ρομαν Πολανσκυ κατηγορηθηκε για βιασμο ανηλικου κοριτσιου. Αποδειχτηκε οτι ειχε χορηγησει υπνωτικες ουσιες σε δεκατριαχρονη, με την οποια στη συνεχεια ειχε ερωτικη επαφη. 2 χρονια αργοτερα καταφερε να διαφυγει απο τις Η.Π.Α. για την Γαλλια. Τα επομενα χρονια συνεχιζε να γυριζει ταινιες στην Ευρωπη, μολονοτι δεν ησαν ολες τοσο επιτυχημενες.

Ως τοτε, φαινοταν να πηγαινουν ολα καλα για τον Πολανσκυ. Μεχρις που συνεληφθηκε την περασμενη εβδομαδα στην Ελβετια, οπου και κρατειται. Ο Ιαβερης των Η.Π.Α. ουτε κοιμαται, ουτε ξεχναει. Εαν ο Πολανσκυ εκδωθει στην Αμερικη, θα εχει να αντιμετωπισει ποινη φυλακισης 3 χρονων.

Δεν εχει σημασια, εαν το τοτε θυμα του - ωριμη γυναικα σημερα - τον συγχωρεσε. Δεν εχει σημασια, εαν ειναι πολυβραβευμενος και πρωτοποριακος σκηνοθετης. Δεν εχει σημασια το οτι ειναι Πολωνοεβραιος που επεζησε του Ολοκαυτωματος. Ουτε εχει να κανει η δολοφονια της συζυγου του το 1969 με την πραξη του το 1973. Ολα αυτα τον κανουν συμπαθη. Ισως μετρησουν ως ελαφρυντικα στην συνειδηση του δικαστη, των ενορκων και της κοινης γνωμης. Ομως εκανε μια ασχημη πραξη. Ειχε ερωτικη επαφη με ανηλικη, την οποια προηγουμενως ειχε ναρκωσει. Και πρεπει να τιμωρηθει για αυτο. Το οτι η υποθεση δεν εχει ξεχαστει, μιλαει απο μονο του: Τελικα υπαρχει δικαιοσυνη και πρεπει να επιβληθει. Ποτε δεν ειναι αργα για να αποδωθουν ευθυνες στους αρμοδιους. Αυτο δειχνει η υποθεση του Πολανσκυ.

Μακαρι να γινοταν κατι αναλογο και στα ελληνικα πραγματα. Να τιμωρουνται δηλαδη οι πραγματικοι υπευθυνοι για ατασθαλιες, οπως ειναι λ.χ. τα διαφορα οικονομικα σκανδαλα που εγιναν τα τελευταια χρονια...