Ενα μπουκαλακι εμφιαλωμενου νερου στην Κατανια της Σικελιας κοστιζει 2 ευρω. Την ιδια ποσοτητα σε νερο, μπορεις να την αγορασεις απο περιπτερο στις Συρακουσες για 70 λεπτα. Το μεγαλο μπουκαλι εμφιαλωμενου νερου μπορεις να το βρεις σε βενζιναδικο στα βορεια της Σικελιας με εναμισι ευρω. Τοσο το πουλαει το μικρο μπουκαλακι ο οδηγος τουριστικου λεοφωρειου.
Παρομοια σκαμπανεβασματα στις τιμες μπορει κανεις να παρατηρησει και στην Ελλαδα. Που μπορει να οφειλονται αυτα; Στο μεγεθος των μπουκαλιων; Στις εταιρειες που τα παρασκευαζουν; Στην ποιοτητα του νερου; Και πως μπορει ο καταναλωτης να την ελεγξει ωστε να ξερει πια ειναι η καλυτερη;
Σε χωρες της κεντρικης Ευρωπης, οπως η Γερμανια, η ποιοτητα του ποσιμου νερου της βρυσης σε ορισμενες περιοχες δεν ειναι καλη. Το ιδιο εχει συμβει και στην Σικελια. Οι κατοικοι των χωρων αυτων εχουν εδω και λιγες γενιες συνηθησει να πινουν εμφιαλωμενα. Μεγαλη περαση εχουν τα μεταλλικα νερα με ανθρακικο.Ειναι θλιβερο, αλλα δεν γινονται καν προσπαθειες για γεωτρησεις-υδροτρησεις προς εξευρεση φυσικου, ποσιμου νερου. Παραλληλα ακουγονται ηδη και οι πρωτες φωνες διαμαρτυριας εναντια στα εμφιαλωμενα. Στο σχετικο αρθρο του www.in.gr εκφραζονται αμφιβολιες ως προς την ποιοτητα των εμφιαλωμενων και ως προς την τυχη των πλαστικων μπουκαλιων μετα την χρηση τους. Σε καποια πολη της Αυστραλιας μαλιστα, απαγορευτηκε η χρηση των εμφιαλωμενων.
Οπως και να εχει, το εμποριο των εμφιαλωμενων ειναι μια απο τις πιο επικερδεις επιχειρησεις. Ενα σωρο εταιρειες εχουν δημιουργηθει, που η καθεμια παραγει, συσκευαζει και πουλαει τα δικα της προιοντα. Αυτο γινεται κατανοητο οταν κοιταξει κανεις στον ελληνικο χαρτη. Ειδικα τους ζεστους, καλοκαιρινους μηνες, εκατομμυρια σςχεδον μπουκαλια αγοραζονται απο διψασμενους παραθεριστες. Καποιοι το εχουν καταλαβει αυτο και το εκμεταλλευονται στο επακρον.
Τουλαχιστον το νερο της βρυσης πινεται. Δεν εχουμε φτασει ακομα στην Ελλαδα σε αυτο το σημειο, του να μολυνθει τοσο πολυ το νερο, ωστε να αναγκαστει ο κοσμος να στηριχθει αποκλειστικα και μονο στην αγορα και καταναλωση εμφιαλωμενων. Γιατι ομως, οσον αφορα αυτο το τελευταιο, εχει ο Ταλας την υποψια οτι το σκηνικο θα αλλαξει καποια στιγμη; Οτι θα ερθει η μερα που, ανοιγοντας την βρυση, θα ξεχυθει μαυρο υγρο και θα τρεχουμε ολοι στα σουπερμαρκετ να αγορασουμε μπουκαλια μεταλλικου νερου;
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen