Mittwoch, 14. Oktober 2009

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ, Nr. 3.

Ενα απογευμα, λιγες μολις μερες πριν απο τις εκλογες της 4ης Οκτωβριου 2009, χτυπαει το τηλεφωνο. Ο κυρ Γιαννης προλαβε και το σηκωσε. Καλουσαν απο το πολιτικο γραφειο καποιας, ας πουμε κυριας, και παρακαλουσαν να την ψηφισει. Ο κυρ Γιαννης κρατηθηκε και απαντησε καπως ειρωνικα, με αποτελεσμα να διακοπει η συνομιλια απο την αλλη μερια. Αμφιβολλο ειναι, εαν ο Ταλας επεδεικνυε ψυχραιμια εκεινη την στιγμη, εαν τυχαινε να σηκωσει το ακουστικο. Μπορει να του ξεφευγαν καποιες κουβεντες "καθαρεβουσιανικες"...
Συζητωντας το περιστατικο με φιλους και φιλες, διεπιστωσε οτι αυτο ειχε συμβει και σε αλλους. Απο διαφορα πολιτικα γραφεια ειχαν βρει οι φερελπιδες υποψηφιοι τους αριθμους και ζητιανευαν τηλεφωνικως την ψηφο του κοσμου. Ο Ταλας δεν γνωριζει, εαν υπηρξε καποιος που να ειχε το θρασος να τους δωσει τις καταλληλες απαντησεις για αυτην τους την πραξη. Βλεπει ομως οτι αυτοι οι ανθρωποι δεν δισταζουν να πεσουν χαμηλα και να αυτοεξευτελιστουν για να παρουν μερικους σταυρους. Γιατι, το να βαζεις τους γραμματεις σου να παιρνουν τηλεφωνα και να ικετευουν να σε ψηφισουν, ειναι ξεφτιλα και μαλιστα μεγαλη!
Παρεπιπτοντως, η... κυρια εμεινε εκτος Βουλης. Μηπως δεν εκανε αρκετα τηλεφωνηματα; Η´ μηπως δεν ικανοποιησε τις επιθυμιες αυτων στους οποιους τηλεφωνησε; Ισως να νομισε οτι θα παρει ψηφους χωρις να προσφερει ανταλλαγματα. Αλλα τοτε, ειναι σε λαθος χωρο...

Keine Kommentare: