Μεσα σε 2 μηνες ηρθαν τα πανω κατω στις βορειαφρικανικες χωρες. Αρχικα στην Τυνησια, επειτα στην Αιγυπτο, μετα στην Λιβυη... Οτι και να πει κανενας για τα αιτια και τις αφορμες των ξεσηκωμων, υποθεσεις θα ειναι. Κανεις δεν γνωριζει με ακριβεια, εαν οι αναταραχες ειναι μεθδευμενες, ελεγχομενες απο καποιους που κρυβονται στο παρασκηνιο η' οχι. Κανεις δεν γνωριζει, που θα παει αυτη η κατασταση. Ναι μεν γινονται συγκρισεις με την εποχη της καταρευσης του Σιδηρου Παραπετασματος και των παλια ποτε Σοβιετικων κρατων κατα τα τελη της δεκαετιας του ' 80, αλλα θα εχουν και οι βορειαφρικανικες χωρες την ιδια κατασταση; Θα επελθουν και σε αυτες δημοκρατικα καθεστωτα, στα οποια θα υπαρχει ισοτητα, ελευθερια της εκφρασης, δουλεια και ψωμι για ολους;
Το πιο περιεργο ειναι, η σταση των ιδιων των δημοσιογραφων πανω σε προσωπα. Ειδικα σε καποια ελληνικα Μ.Μ.Ε. εχει αρχισει να παρουσιαζεται ο Γκανταφι σαν τυραννος πλεον. Επι εποχης Ανδρεα Παπανδρεου, λεγονταν και γραφονταν αλλα για τον κυριο. Παρουσιαζονταν σαν φιλος της Ελλαδας. Μεχρι προτινος το ιδιο ισχυε και για τον Μουμπαρακ. Εδω βεβαια παρουσιαζεται ο Φιντελ Καστρο ακομα ως ο τελευταιος επαναστατης, τι να περιμενουμε...
Αλλα ας παμε πιο πισω: Στην Αθηνα, λιγο πριν τα μεσα της δεκαετιας του '80. Στο Ζαππειο γινεται μια εκθεση για την Ρουμανια. Εχει εκδωθει και λευκωμα στα ελληνικα, με πλουσιο φωτογραφικο υλικο. Εκει παρουσιαζεται η Ρουμανια σαν επιγειος παραδεισος, με πληθος παραγωγης αγαθων, με ευτυχισμενους, εργατικους ανθρωπους. Και με εναν φωτισμενο, καλοσυνατο, δικαιο ηγετη. Τον Νικολα Τσαουτσεσκου. Τοτε, ο Τσαουτσεκσου, στα πλαισια διμερων συμφωνιων και καλων σχεσεων, παρουσιαζονταν ο Τσαουτσεσκου ως καλος. Προς τα τελη της δεκαετιας, καταλαβαν οι Ελληνες δημοσιογραφοι το τι παιζοταν δεκαετιες ολοκληρες στη Ρουμανια. Τι συνεβαινε, δεν γνωριζαν η' μηπως γνωριζαν τα ελληνικα Μ.Μ.Ε. της εποχης, αλλα σκοπιμως παραπληροφορουσαν το κοινο;
Η περιπτωση Γκανταφι εχει πολλες ομοιοτητες με αυτην του Τσαουτσεσκου, οπως προαναφερθηκε μεσω των ανωτερω παραδειγματων. Και δυο δειχνουν, πως οι δημοσιογραφικες γενιες ερμηνευουν προσωπα και πραγματα. Τοτε, την δεκαετια του '80, οι κυριοι παρουσιαζονταν ως αγιοι. Τωρα, δεκαετιες μετα, βγαζουν τα λερωμενα τους στη φορα.
Τυχαιο; Δεν νομιζουμε!
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen