ΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ( aka ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ).

 Οι κατωθι γραμμες πηγαζουν ως απορροιες εμπειριων απο γεγονοτα που συενβησαν εντος της εβδομαδος. Τα γεγονοτα αυτα αποτελεσαν καταλυτες της σκεψης μου, που με πηγε πισω, σε αλλες εμπειριες. Και ολα αυτα με ωθουν να γραψω καποια πραγματα εδω. 

 Ας παρουμε τα πραγματα ομως με την σειρα: Αρχες της εβδομαδας ειχα μια τηλεφωνικη συνδιαλεξη με καποια συναδελφο, η οποια ειναι παντρεμενη με μικρα παιδια. Την ωρα που μιλουσαμε στο τηλεφωνο, ακουγα πως το ενα παιδακι ερχονταν κοντα και προσπαθουσε με καθε τροπο να την απασχολησει με τα δικα του: Φωναζε, ουρλιαζε, γρυλιζε, οτι μπορει να φανταστει κανεις, προκειμενου να μην υπαρχει ομαλη επικοινωνια. Αναγκαστικα λοιπον η συνδιαλεξη μας δεν διηρκεσε και πολυ. Το περιστατικο αυτο μου θυμισε παρομοιες ιστοριες που γνωριζω απο τον φιλικο και οικογενειακο μου κυκλο: Ζευγαρια της γενιάς μου με μικρα παιδια, τα οποια συμπεριφερονται με παρομοιο τροπο, ωστε να ασχολουνται ολοι οι αλλοι διαρκως μαζι τους. Κατι δεν παει καλα εδω, μονολογουσα. Εμεις δεν ειμασταν ετσι. Οχι ολοι. Οπως εγραφα τοτε, στο κειμενο της 23.07.2008, περασαμε καλα παιδικα χρονια. Καλυτερα απο τις προηγουμενες γενιες. Με διαφορες: Οι περισσοτεροι της γενιας μου δεν βγηκαμε κακομαθημενοι. Ειχαμε καποια παιχνιδια, αλλα οχι κι ολα. Δεν μας παρειχαν τα παντα οι δικοι μας. Μας ειχαν θεσει τα ορια μας. Εκει ομως συνεβησαν και διαφορα: Τα παιδια που ειχαν παρει τις δομες και ηταν ψυχικα και πνευματικα οπλισμενα ετσι απο τους γονεις τους, ωστε να ανεξαρτητοποιηθουν, ειχαν το τσαγανο, το θρασος να διεκδικησουν αργοτερα, να κανουν την επανασταση τους. Καποια απο αυτα, λογω των εμπειριων στα σπιτια τους, εξελιχθηκαν παρα περα. Τα υπολοιπα, επειδη απο την μια δεν τα ειχαν ολα, και επειδη οταν προσπαθησαν να διεκδικησουν, εφαγαν τα μουτρα τους και παραιτηθηκαν, διοτι δεν τους περασαν το μυνημα στον ψυχισμο και το πνευμα να συνεχισουν, αλλα και διοτι ηταν πολυ τιμιοι και δεν τους διδαξαν να αποκτησουν αυτο που θελουν με λαμογιες και πονηριες, εξελιχθηκαν αλλιως: Πηγαιναν διαρκως με τον σταυρο στο χερι - αβουλα, απονηρευτα, καλοκαγαθα πλασματα - σαν προβατα στη σφαγη. Εκαναν παραχωρησεις και συμβιβασμους, διοτι ετσι τους ειχαν μαθει να κανουν - παραλληλα ομως, λεγοντας τους να εχουν θαρρος στη ζωη, χωρις ομως να τους εμφυσησουν δυναμισμο εμπρακτα, τους βραχυκυκλωσαν.

 Ετσι πηρε το κομματι αυτο της γενια μου τις νεες τασεις στη μοδα και στη μουσικη αργοτερα, διοτι δεν ειχε το χαρτζιλικι για δισκους και κασετες. Ακουγε για αγοραπωλησιες μεταξυ των ποδοσφαιρικων ομαδων και σιχαινονταν την μπαλα. Εβλεπε τις πονηριες των αλλων - τα γλειψιματα, τις δηθεν καλωσυνες, αλλα και τα νταηλικια - και ελεγε οτι δεν θελουν να γινουν ετσι. Εχοντας την εμπειρια του αδυναμου, του λουζερ, ετεινε αργοτερα χειρα βοηθειας σε αλλους αδυναμους, γιατι οταν ηταν τοτε εκεινη απο κατω, κανεις δεν την ειχε βοηθησει. Και επειδη οπως γραψαμε, δεν ηταν καταλληλα εξοπλισμενη απο εκεινους που θα επρεπε να την προετοιμασει αλλα δεν το εκανε, υπεπεσε σε πολλα και σοβαρα λαθη: Πολλοι απο αυτους στους οποιους φερθηκε κοσμια και ανθρωπινα, απεδειχθησαν φιδια που την δαγκωσαν (βλ. π.χ. εδω, εδω, εδω και εδω). Αλλοι απαντησαν με χλευασμούς και ειρωνίες στην ευγενια και καλωσυνη που τους εδειξαν, γιατι το θεωρησαν ως δικαιωμα τους και γιατι η καλωσυνη των αλλων λογιζεται ως αδυναμια. Ετσι, με τα πρωτα κρουσματα προσβολων και αδιαφοριας, απογοητευτηκαν. Κατεθεσαν τα οπλα και εφυγαν. Ουτε την αγάπη δεν διεκδικησαν ξανα, μετα απο λιγοστες αποτυχημενες προσπαθειες. Ουτε εκαναν πολλα σχετικα με την εξευρεση εργασιας, γιατι ειχαν μαθει να πηγαινουν με τον σταυρο στο χερι και οχι με πλαγιους τροπους. Εμειναν ψυχικα ευνουχισμενοι, απο την απαιτηση της προηγουμενης γενιας. 

 Για αυτο και καποιοι της γενιας μου, της κατηγοριας αυτης που δεν τα ειχε ολα, ορκιστηκε να δωσει τα παντα στα δικα της παιδια, την επομενη γενια δηλαδη. Να φροντισει να περασουν τα παιδια τους ακομα καλυτερα παιδικα χρονια απο οτι εκεινοι. Για αυτο και βλεπω σε πολλα σπιτια και καραβακι και καστρο playmobile. Και ολες τις κουκλες Μπαρμπι που κυκλοφορουν. Και παιδακια 5 χρονων να εχουν 5-6 ζευγαρια παπουτσια και καμια 10αρια παντελονια και πουκαμισα. Και για αυτο οταν οι γονεις τους τα πανε στον κινηματογραφο, τους παιρνουν και ποπκορν και αναψυκτικο. Και μολις μεγαλωσουν λιγο ακομα, θα τους παρουν και κινητο τελευταιας τεχνολογιας. Και τα σημερινα πιτσιρικια το καταλαβαινουν αυτο. Τα εχουν πραγματικα ολα, γονεις, παπουδες-γιαγιαδες, θειοι-θειες πραγματοποιουν ολες τους τις επιθυμιες και εχουν μαθει τι να κανουν, οταν δεν παιρνουν αυτα που θελουν: Θα ξεκινησουν απο καλοσυνες και παρακαλια, μεχρι εκβιασμους, στριγγλιες, φασαριες και σπασιματα. Και οι μεγαλοι θα υποκυψουν, προκειμενου να εχουν το κεφαλι τους ησυχο.

 Η καθε γενια εχει τα θετικα της και τα αρνητικα της. Η καθε γενια νομιζει οτι ειναι η καλυτερη και ξερει πως να χειριστει τα προβληματα της. Ισως βεβαια και να υπαρχει η χρυση τομη στο μεγαλωμα των παιδιων. Και ισως να μην ειναι διολου τυχαιο το οτι η εκφραση αυτη - η χρυση τομη ή το μετρον - συζητιεται σε διαφορετικους πολιτισμους περιπου την ιδια εποχη: Στην Ελλαδα του Σωκρατη, του Πλατωνα και των 7 Σοφων, στην Ινδια του Σινταρτα Γκαουταμα-Βουδα, στην Κινα του Κομφουκιου και του Λαο Τσε...